18 MART ÇANAKKALE ZAFERİ VE ŞEHİTLERİ ANMA GÜNÜ

ÇANAKKALE ZAFERİMİZ…

Bugün diger günlerden çok farklı.

Hem gurur hem hüzün el ele kaldı.

Az önce  gittiler...

Beyazlar giyinip yardima gelenler.

Şimdi her yer suskun...

Kızıl bir yorgan çekti  topraklar.

Gökyüzü ve deniz ona eşlik ettiler...

Oysa söyleyecek ne çok söz vardı.

Ne suçlu olan konuşabildi, ne de mahsun olan...

Sahi, "İnsanlık" değil miydi asıl önemli olan?

Bir ara kayboldu, oydu galiba Çanakkale'de aranan.

Sayabildiler, kaç mermi düştüğünü.

Kaç gemi battığını, kaç bomba patladığını.

Sayamadilar, kaç gönlün yıkıldığını.

Kaç yürekte yangın çıktığını...

Kaç umudun, kavuşmanın mahşere kaldığını.

Şimdi seyre daldı cihan, hiç konusmadan...

Belki hüznünden 

Bel ki de insanlık adına utancından.

Çok yürekler var  Çanakkale'de ruhu dalda asılı olan.

Sessizce izliyor, bekliyor emanetinin başını.

Dediler ki hep bir ağızdan;

Türkler varoldukça "Barış" için hala umut var...